Amerika camperreis deel 6 - Mount Rushmore, Custer State Park

Woensdag 17 september 2014
Van Sheridan naar Mt Rushmore, een lange route vandaag. De glooiende heuvels, we zien er erg veel Pronghorns,  worden wat ruiger, later wat meer afgewisseld door bossen met voornamelijk dennebomen.

Vanaf de interstate nr 90 nemen we een omweg via de 14. Halverwege is er de Devils Tower Junction vanwaar het nog een klein stukje is naar de Tevils Tower. Inmiddels uiteraard al wel eens op een foto gezien, maar het is toch een merkwaardige klomp steen die in het bos, op een heuvel, vanuit de rotsblokken omhoog lijkt te zijn geduwd. Met de Nationale Park Pas kunnen we hier gratis naar binnen en rijden om de Devils Tower heen naar de andere kant. Vanaf de parkeerplaats kun je wandelingen maken, of in ieder geval tot bijna onder aan de berg lopen. Er blijkt iemand bezig met abseilen vanaf de top; onder aan de steile wand boven aan het rotsveld voegt hij zicht bij nog een paar mensen. Wat naleeswerk leert ons dat ze hier zo

ongeveer panisch zijn voor niet inheemse zaden en planten die de inheemse planten kunnen verdringen en wellicht zelfs de rots zelf kunnen aantasten. De bijna loodrechte wanden zijn vol met vertikale richels waar hier een daar een stuk ontbreekt. Onderaan de rots is het bezaaid met enorme rotsblokken. Het kan niet anders of ooit zal de Devils Tower zijn gedegradeerd tot een rots veld, maar wij zullen het, gelukkig, niet meer meemaken.

Prairie dog

Op de grasvlaktes die wat verder bij de duivel vandaan zijn verwijderd zien we allemaal grappige beestjes, Prairie Dogs. Er wordt gewaarschuwd niet dichtbij te komen en ze vooral niets te eten te geven, want ze bijten. Maar op afstand zijn het schattige beestjes om te zien. Staand op hun achterpoten kijken ze over het gras uit naar de omgeving, waarschuwen elkaar met piepjes en zijn verder erg druk bezig om allerlei lekkers naar binnen te peuzelen.
We hebben nog een flink stuk te gaan. Via het stadje Deadwood met een leuk "oud" western straatje rijden we naar het zuiden over de 385. Voorbij Hell City, pardon, Hill City (er mag hier weer gegokt worden, casino's te over) gaan we naar de KOA camping waar we net na 6 uur aankomen. 

Donderdag 18 september 2014
Mount Rushmore, Custer State Park en Crazy Horse Memorial.

Mount Rushmore

We gaan op tijd op pad en arriveren voor de bussen met bezoekers en schoolkinderen bij Mount Rushmore. Het blijkt een behoorlijk complex te zijn met zelfs een openluchttheater aan de voet van de berg. Daarvoor nog een een gebouw met zuilen en een straat met vlaggen met alsmaar op de achtergrond die vier koppen. Iedereen kent deze vier koppen van Washington, Franklin, Jefferson en Lincoln van de foto's, maar het is leuk om ze hier in de omgeving te zien, bovenaan een berg waar onderaan nog alle losse rotsen liggen afkomstig van het opblazen van de grote stukken die verwijderd moesten worden. Te zien aan het aantal bezoekende kinderen is het kennelijk een mooi plaats om wat aan geschiedenis te doen, en terecht.

Iets voorbij Mount Rushmore slaan we rechtsaf de Iron Mountain Road op. Met zo'n grote camper best een spannende weg, met, afgezien van de vele haarspeldbochten en pig tail turns (een 450 graden bocht die over/onder zichzelf doorgaat), ook nog eens een aantal tunnels waar we maar net onder door kunnen 12'2" (3,7 meter). Maar dat levert dan wel weer een paar prachtige vergezichten op, waaronder die op de koppen van Mount Rushmore van heel uit de verte.

De Wild Loop Road loopt met een halve cirkel door Custer State Park. Het is kennelijk buiten het seizoen, want de toegangshokjes zijn niet meer bemand. In plaats daarvan doen we $15 dollar in een enveloppe en plakken we een papiertje achter onze ruit. Het is een mooie route om te rijden door de bossen en heuvels. Custer State Park staat het meest bekend om de enorme populatie (1300) aan bizons. Verscheidene keren vraagt iemand ons of we de buffaloes al hebben gezien.

Uiteindelijk zien we twee grote kuddes, maar wel erg ver weg. We hebben eerst zelfs de telelens nodig om te zien of het wel bizons zijn. Gelukkig hebben we eerder al heel wat kansen gehad ze van dichterbij te zien. Hier gaat het vooral om de aantallen en het zijn er inderdaad behoorlijk wat. Tegen de winter worden ze bij elkaar gedreven in de Buffalo Corrals waar ze worden geteld en wordt bepaald hoeveel er in de winter mogen worden afgeschoten. Daarna worden ze weer los gelaten om zelf te overwinteren. Er zijn in Custer State Park ook wel wat hekken en wildroosters, dus helemaal vrij zijn ze kennelijk niet. Veel verderop zien we dan in het bos toch ook nog een enkele, verdwaalde?, wilde bizon.

Crazy Horse Memorial

Eenmaal weer buiten het park waren we van plan via de "Needles" terug te rijden (overigens ook weer onderdeel van Custer State Park), maar net op tijd zien we op een bord langs de weg de tunnelhoogte vermeld. 10'7" (3,2 meter). Dat risico nemen we maar niet. De camper inleveren zonder airco-unit op het dak is toch niet zo'n goed idee.

In plaats daarvan rijden we maar naar het westen en via het plaatsje Custer rijden we nu naar het Crazy Horse Memorial. Naast de beroemde koppen van Mount Rushmore moest er dan ook maar een memorial komen voor "een"  beroemde indiaan. De meningen zijn verdeeld. In de rots uitgehouwen is reeds te zien het hoofd van Crazy Horse. Het schijnt dat er geen afbeeldingen bestaan van de beste man, overigens ook weer doodgeschoten bij een of ander fort, dus de gelijkenis is altijd goed. Uiteindelijk moet het kolossale uit de rotsen gehouwen figuur te paard zitten en over de kop van het paard naar de horizon wijzen. Ook daar bestaat weer onenigheid over. Indianen wijzen nooit, want dat is onbeleefd.

En zo moet het worden

Er is ook een enorm complex met allerlei zalen met memorabilia. Echter, van enige samenhang is niets te ontdekken. Alle hangt gewoon vol. Met van alles. Van overal. Een gemiste kans lijkt mij.

Terug op de camping beleven we de eerste echt zwoele avond (boven de 20 graden. In Yellowstone was het 's nachts nog -10). Met het 's middags gesprokkelde hout kunnen we na de barbecue nog even nagenieten bij het eigen kampvuurtje. Om twaalf uur moet wel het gehele vuur gedoofd zijn, maar dat halen we bij lange na niet.

Vrijdag 19 september 2014
Vandaag een lange route van bijna 300 mijl naar Cheyenne.
Enorme uitgestrekte vlaktes met wat heuvels. Goed om te ervaren, maar het is inderdaad wel een heel eind.

De KOA camping bij Cheyenne

Voorbij Cheyenne staan we op de KOA camping, vlak langs de snelweg, aan de spoorbaan en niet ver van een chemisch complex. We hebben deze vakantie wel eens op een meer idyllische plaats gestaan.
In ieder geval is er zeer nabij een prima steak house met saloon. We bestellen een paar heerlijke steaks, maar de drank moet op een aparte rekening van de bar komen. Na afloop gaan we in de saloon nog even verder met drinken en raken in gesprek met een echte trucker. Zo leer je nog 's wat. Hij is tegen regulering, tegen overheid, tegen de regering tegen vakbonden, tegen de kerk, tegen truck chauffeurs uit oost-europa (zijn die hier dan ook al?). Eigenlijk overal tegen. En dat op z'n plat Amerikaans terwijl hij vier grote sandwiches naar binnen werkt. Met Tobasco. Lots of it.

Zaterdag 20 september 2014

Ontbijten bij Subway

Voor de verandering besluiten we te ontbijten bij Subway en daar voorafgaand 'even' te tanken. Credit kaart inleveren. Twee keer een poging met slechts $0.50 als resultaat. Nogmaals iemand er bijgehaald. Pomp blijkt stuk. Naar andere pomp met grote camper. Binnen afrekenen. Te laat zien dat er dus maar $0,50 op het bonnetje staat. Oh, ja. we zijn van pomp gewisseld. Weer achter in de rij bij andere kassa, bij de baas. Uiteindelijk gelukt. Vijfendertig minuten later. Ik heb eigenlijk al geen zin meer in de Subway maar ja, we moeten toch ontbijten. Zelf helemaal je broodje laten samenstellen. Nee, koffie hebben ze niet, moet je weer bij de buren zijn (Benzine station).
Al met al toch nog anderhalf uur nadat we zijn opgestaan gaan we op weg.
Eerst doen we in Cheyenne een poging om nog de grootste Amerikaanse stoomtrein te vinden en het Rail Road Museum, maar we stranden met de camper in een of andere grote jaarmarkt en ik geef het op, we gaan maar op weg naar Estes Park in de Rocky Mountains.

Ga naar deel 1 - Van San Francisco via Sacramento en Reno naar Elko

Amerika camperreis deel 5 - Billings en Sheridan

Zondag 15 september 2014

Een dagje rustig aan in Billings, Montana. Aangezien het Western Heritage Museum op zondag gesloten is, het Moss House niet authentiek is omdat het herbouwd is na te zijn afgebrand (1940) en de Pawn Shop pas over een half uur blijkt open te gaan, eerst maar uitgebreid boodschappen doen bij een hele grote supermarkt een paar mijl verderop. En een echt grote supermarkt is nodig omdat kleine winkels en benzine stations geen normaal eten verkopen, alleen maar iets voor een snelle hap en snoep.

Met Bush Master in de Pawn Shop

Zo'n pawn shop is leuk! Gewoon om te kijken, maar eventueel kan je ook de meest fantastische souvenirs kopen. Een prachtige zaak in een oud gebouw (rond 1900) waar van alles tweede hands te koop is. Tv's, dvd's, fietsen, pistolen. Echt leuk om te zien. We krijgen een uitleg over de 'Bush Master' een modern geweer uit het Amerikaanse leger. Weegt inderdaad niet veel, zeker niet vergeleken met het geweer wat we daarna in de hand gedrukt krijgen welke in de tweede wereld oorlog door het leger in Afrika is gebruikt. Met een flinke houten kolf en ondersteuning voor de loop een behoorlijk gewicht.
Wat ze ook hebben hangen, allemaal hoeden. Echte cowboy hoeden.

Voor de Western Pawn Shop, met Stetson

Ik kan het niet laten en koop een mooie John B. Stetson, prijs overeenkomend met (in vroegere tijden) 4 beverhuiden, originele eigenaar A. Justice (staat allemaal in de binnenrand). Caroline koopt een leren (geen Stetson) cowboy hoed en daar horen natuurlijk ook echte cowboy laarzen bij. Geen Chinees, nee, echt Amerikaans: Tony Lama. Wij nooit van gehoord, hij beledigd. Bij elkaar zijn we $90 kwijt en daar kan je het nieuw echt niet voor krijgen. Erg leuk om ondertussen ook te kijken wat er allemaal voor een volk in zo'n zaak binnenloopt. Komt er net iemand binnen met een grote gereedschapsset koffer, met erin een grote plastic zak waar "alle" 257 onderdelen los in zitten. "Echt waar compleet". Als hij terugkomt en alles op de juiste plaats in de koffer heeft gedaan willen ze een bod nog wel overwegen. Later komt nog een vrouw binnen met een zadel terwijl haar kinderen even in de auto moeten blijven wachten of mama wat geld kan scoren...

We gaan ook nog naar de Montana Zoo, leuk om nog een paar dieren te kunnen zien die we in Yellowstone "gemist" hebben. Een Siberische tijger, wolven, grizly beren, amerikaanse adelaars. Ook altijd leuk om op zondag naar de gewone gezinnen met kindertjes te kunnen kijken als je in een ander land bent.

We eindigen met een paar geweldige steaks op onze barbecue. Wat wiebelig door de wijn lopen we over de kiezelstenen van de rivierbedding, net zo lang totdat de verderop gezeten langnek eenden (of zo iets) opvliegen en luid kwetterend over de rivier voor de roodgekleurde hoge rotsen van de oever langs vliegen, de ondergaande zon tegemoet.

Maandag 15 september 2014

Vandaag naar Sheridan, over de interstate nr 90, van Montana weer naar Wyoming.

Little Bighorn Battlefiel

Na een uurtje kunnen we de borden "Little Bighorn Battlefield" niet missen. Dit is de plaats waar Lt. Kolonel Custer in 1879 in al zijn overmoed werd verslagen door de plaatselijke indianen onder leiding van Sitting Bull. Er is een visitors center waar een 25 minuten durende film draait en allerlei echte attributen zijn te zien uit die tijd. Er is een nationale begraafplaats, ook in gebruik voor meer recent overleden militairen, bijvoorbeeld uit de Korea oorlog. Pas in 1991 is de naam van deze plaats veranderd van Custer Battlefield in Little Bighorn Battlefield.

Op de top van de heuvel, "the last stand".

Op de heuvel staat een gedenkteken, dit is de plaats bekend als "the last stand". Op deze heuvel stierven de laatste US soldiers, waaronder Custer, binnen een kring van eigenhandig neergeschoten paarden als laatste dekking. Het wrange is dat deze overwinning door de oorspronkelijke bewoners hun eigen ondergang heeft ingeluid. De dood van Custer moest worden gewroken en het Amerikaanse Congres besloot om alle middelen in te zetten de indianen als nog te verslaan. Alle middelen van bestaan werden verbrand en de indianen vluchtten de bergen in, zonder voedsel en warme kleding voor de komende winter. Een voor een hebben de indianenstammen zich vervolgens moeten overgeven. De toen aan hen toegewezen reservaten werden later weer "ingenomen" door goudzoekers. Hoe wrang kan het zijn...

De omroeper die de volgende film aankondigt en ons verder een "nice stay" toewenst slaat met dat laatste de plank erg mis, kijkend naar de eindeloze rijen grafstenen en de verschrikkingen die zich hier hebben afgespeeld.

Bij de afslag in Sheridan gaan we naar een grote supermarkt alwaar ze weer geen normaal eten verkopen- alleen snoep/pizza/burgers met frites etc- altijd kant en klaar- niets aan doen - niet koken is hier kennelijk echt normaal. En wij willen bijvoorbeeld grote steaks en maiskolven voor op de barbecue - zelluf koken. Bij navraag moeten we dan maar de volgende afslag nemen, vijf mijl verderop. Hier is gelukkig weer een Walmart en een Albertson waar ze ook "normaal" eten hebben.

Jagers maken op de camping hun wild schoon

Op de KOA camping is bij onze plek gelukkig een barbecue - zoals we nog misten tot nu toe - waarop we zo aan de gang kunnen. Een flinke laag kolen en een gekochte dunne plaat aluminium met gaten voor op het (vaste, vieze) rooster. Onder het eten hebben we weer een heel gesprek met een oude hippie, een gescheiden vrouw, die in een een caravan woont alleen met haar Jack Russel. Verderop zijn een aantal jagers bezig hun "buit" schoon te maken. Er wordt een voorraad aangelegd met in te vriezen vlees voor de komende winter.

We staan hier twee nachten dus de avond gebruiken we om te kijken wat we morgen kunnen doen. Na de koude van de afgelopen dagen lijken de vooruitzichten in ieder geval gunstig. Vandaag in Sheridan 24 graden, morgen 27 en overmorgen 33 graden!!!

Quote: "If you don't like the weather in Wyoming (or Montana?) just wait for 15 minutes" .

Dinsdag 16 september 2014

Een dagje in Sheridan, een echt cowboy stadje. Maar eerst propaangas bijgetankt. Hoewel het vandaag overdag 29 graden wordt, de nachten zijn koud en straks in Estes National Park in de Rocky Mountains gaat het zeker weer vriezen.

Sheridan Inn

We brengen een bezoek aan de Historic Sheridan Inn, daterend uit 1893. Als eerste hotel uitgerust met badkuipen en elektrisch licht!
Daarna rustig door Main Street gereden en vervolgens de camper maar laten vallen om rustig een rondje over deze winkelstraat te gaan lopen. Een sfeervolle straat met allemaal western-achtige gevels en leuke winkeltjes. Halverwege een winkel met werkelijk alles

voor paarden en cowboys en achterin, klein straatje oversteken, een museum met werkelijk van alles van de oude cowboy dagen. Prachtig gegraveerde zadels, van allerlei soorten revolvers en geweren, foto's, noem maar op. Een echte aanrader: King's Saddlery and Museum.

King's Saddlery and Museum

Vervolgens ons in de Walmart en de Albertson weer even vergaapt aan de gigantische afmetingen, van alles is te koop. Alleen geen alcohol, en daar gaat het ons natuurlijk ook om. Blijkt hier dus helemaal niet verkocht te mogen worden in de supermarkten en we moeten naar een speciale liquor store.
Een heerlijke barbecue met hamburgers en oude broodjes die, geroosterd, toch weer prima smaken met de echte hamburgers, wat sauzen en pickle relish uit een glazen potje. Glaasje wijn erbij, in de ondergaande zon (+ miljoen muggen), toch heerlijk zo met de camper.

Ga naar deel 1 - Van San Francisco via Sacramento en Reno naar Elko
Ga naar deel 6 - Mount Rushmore en Custer State Park

Amerika camperreis deel 4 - Yellowstone National Park

Woensdag 10 september 2014

We verlaten Colter Bay Village, rijden naar het noorden en verlaten ook ongemerkt het Grand Teton National Park. Via de 'John D. Rockefeller, jr Memorial Parkway' staan we vrij plotseling bij de ingang van Yellowstone. Op vertoon van de jaarpas en rijbewijs krijgen we een kaart van het park, een Yellowstone Fall krantje, en kunnen we weer verder rijden. Plots rijden we gewoon langs een ree in de berm. Staat daar gewoon. Ik hoop dat ie daar is blijven staan, want we rijden vooraan in de file met dus een hoop wagens achter ons. Als ie ineens oversteekt is het gebeurt...

Lewis River

Als er ergens al wat auto's staan is er meestal wel wat moois te zien. Snel de turnout ingedraaid met onze lange camper. Rechts naast ons stroomt de Lewis River door een kloof die verderop weer wat breder wordt. Een prachtig uitzicht over de rivier die zich een weg kronkelt door de bossen waar de herfst op deze hoogte van goed over 2000 meter in begin september zijn intrede al heeft gedaan.

Lewis Falls

Een paar mijl verderop "moeten" we stoppen voor de Lewis Falls. De Lewis River gaat hier onder de weg door en iets naar achteren ontdekken we een aardige waterval waar ook in dit jaargetijde nog behoorlijk wat water door heen stroomt. Een klein paadje voert omhoog tot naast de waterval. De herfst laat zich hier ook al zien door de talloze paddestoelen langs het pad.
In Grant Village bezoeken we het Visitors Center en nemen we folders mee van een aantal hoogtepunten in het park.

De warmwaterbronnen bij West Thumb

De folder van West Thump toont ons dat we daar ook moeten stoppen en een wandeling moeten maken rondom het West Thump Geyser Basin. Bij de parkeerplaats al maken we kennis met het "echte" Yellowstone: uit een modderpoel met een hekje er om heen komen de bellen omhoog geborreld en wordt de aanwezigheid van de poel verraden door de wolken stoom die voortdurend opstijgen. Maar voor het echte werk moet je een kleine wandeling over hebben. Prachtig aangelegde paden op vlonders lopen tussen de talloze poelen door met op de achtergrond het uitgestrekte Yellowstone Lake. Sommige poelen borrelen dat het een lieve lust is. Anderen vallen op door de bijzondere kleuren langs de randen. Hier en daar kan je diep onder water kijken en zie je de rotswanden in een peilloze diepte verdwijnen. De overal opstijgende stoom en hier en daar grillig gevormde dode bomen creëren een surrealistisch landschap. Prachtig. Onze eerste kennismakingen met Yellowstone tonen maar weer eens aan dat je het echt zelf moet zien, horen en ruiken!
We rijden door naar het Fishing Bridge RV Park waar wederom blijkt dat we zonder reservering een probleem gehad zouden hebben.

Donderdag 11 september 2014

Het heeft vanacht behoorlijk geregend en 's morgens vroeg blijkt daar ook nog wat sneeuw overheen te zijn gegaan. Er ligt wat wit op de bomen en het is behoorlijk koud. We hebben de kachel aangehouden op 60 graden (Fahrenheit ;-) en ook de warmwatervoorziening hebben we maar aan laten staan in de hoop dat er geen leidingen bevriezen. En het hééft gevroren. Alle regendruppels zitten vast op onze camper, maar alles lijkt het overleeft te hebben.

Bizons aan de andere kant van Yellowstone River

Vandaag gaan we de noordelijke loop van Yellowstone doen. Direct over de Fishing Bridge slaan we rechtsaf richting Canyon Village. We zijn nauwelijks de hoek om of, netjes rechts houdend, komt ons aan de overzijde een bizon tegemoet gesjokt. Alarmlichten aan, heel rustig doorrijden en ondertussen natuurlijk filmen. De weg slingert tussen de besneeuwde bomen door even later gevolgd door een weidse blik over besneeuwde vlaktes die worden doorsneden door de Yelowstone River. Aan de andere kant van de rivier zien we weer bizons lopen. Dat komt goed uit, vlakbij de parkeerplaats van de Mud Vulcano. Eerst de bizons filmen, voordat ze in de verte verdwijnen. Dan naar de modderpoelen. Wederom prachtig aangelegde paden tussen de borrelende en sputterende heetwater- en modderpoelen.

Dragons Mouth Spring

Overal stijgen rookpluimen op tussen de verspreid staande besneeuwde bomen. Mooiste "attractie" is hier de "Dragons Mouth Spring", een grotopening waar iedere keer met een donker gebrom uit de onderwereld een pluim stoom naar buiten wordt geblazen.

Grand Canyon of the Yellowstone

De Grand Canyon of the Yellowstone doet zijn naam zondermeer eer aan. Over de South Rim Drive gaan we eerst naar Uncle Tom's Point vanwaar je schuin naar links een schitterend uitzicht hebt op de Upper Falls.
Terwijl we daar een kleine wandeling maken komen we ineens oog in oog te staan met een aantal mule deers. Hoewel ze op afstand blijven zijn ze kennelijk niet heel erg schuw. Een prachtig gezicht tussen de besneeuwde bomen. Voor het eerst horen we ook een soort gepiep waarmee een achtergebleven jong aan zijn moeder vraagt waarom ze er zonder hem vandoor is gegaan. Enigszins in paniek loopt het jong even later zelfs tussen de mensen door.

Mule deer, jonkie

Artist Point is aan het einde van de South Rim Drive, een naam die niet voor niets is gekozen. Vanaf hier heb je een overweldigende aanblik door de Canyon met in de verte de Upper Falls. De besneeuwde bomen maken het allemaal extra speciaal. Met de camper terug en de brug over slaan we verderop rechtsaf de North Rim Drive op. Bij Lookout Point kijken we nu vanaf de andere kant in de kloof. Rechts de grote waterval, links een prachtig doorkijkje in de Canyon. Als we goed kijken zien we daar heel in de verte mensen op een klein plateau wat Artist Point moet zijn. Fantastisch, wat een aanblik.

Upper Falls of the Yellowstone River vanaf Artist Point

Terug op de hoofdweg riching Tower-Roosevelt moeten we over de Dunraven Pass op 2700 meter hoogte. Het zicht wordt steeds slechter en even later begint het ook zachtjes te sneeuwen. Van de hoge bergtoppen in de omgeving is dus helaas niet veel te zien. In Tower-Roosevelt gooien we de bezinetank maar weer eens vol (zuipt lekker, rijdt 1 op 4) waarna we de langzame afdaling beginnen naar Mammoth Hot Springs. Met dat we lager komen houdt het op met sneeuwen en begint zowaar ook de lucht weer wat te breken. In Mammoth Hot Springs lukt het pas op de derde parkeerplaats om ruimte te vinden voor onze lange camper. Vandaar kunnen we een mooie wandeling maken over, langs, tussen de kalkterassen door. Het kalkhoudende water komt ook hier omhoog geborreld, vaak gepaard gaand met een hoop stoom en bij het naar beneden stromen van de berghelling worden richeltjes gevormd waarmee de kalkterrassen ontstaan. Een prachtig schouwspel waarbij de zon inmiddels regelmatig de stoompluimen verandert in oogverblindend witte wolken.

De kalkterrassen van Mammoth Hot Springs

Norris Geyser Basin

Op naar Norris en zijn Geyser Basin. Als je denkt dat je niet nog meer moois aan kan op een dag dan heb je pech. Geweldige wandelpaden op houten vlonders lopen door het bos en over de vlaktes tussen allerlei heetwaterpoelen en verschillende geisers. Hier is helemaal duidelijk hoezeer de stoomwolken gevuld zijn met zwavelgas (rotte eieren). We lopen langs een Ranger die uitlegt hoe het allemaal zover heeft kunnen komen. De theorie is mooi maar je moet het ervaren. Uitkijkend over de vlakte zie je overal witte pluimen opstijgen en kan je niet anders dan je beseffen dat je in Yellowstone op een heel bijzondere plaats bent op aarde.

In Lake Village gaan we nog even wat eten in de enorme houten lodge. Aan de overzijde van Yellowstone Lake kleuren de besneeuwde bergtoppen rood onder de inmiddels bijna wolkenloze hemel. Het belooft een heel koud nacht te worden. 

Zonsondergang over Yellowstone Lake

In de camper de kachel aan op 65 graden Fahrenheit (18C), de boiler aanhouden en de kraan laten druppen in de gootsteen...

Vrijdag 12 september 2014

Witte bizons

En koud was het, maar alles lijkt het te hebben overleeft.
Bij ons nu geen wit in de bomen, maar wel een heldere hemel. Als we de camping afrijden zien we aan de overkant tussen de bomen al een mule deer staan. De dag begint goed, op naar Old Faithfull. In de Hayden Valley worden we weer eens tegen gehouden door een stel bizons (ja het went, maar het blijft leuk). Er is hier toch sprake van witte aanslag op de bomen en ook de bisons hebben witte uitslag. Het water van de Yellowstone River is nu zelfs warmer dan de lucht en overal stijgt de damp op vanaf het water, een spectaculair gezicht.
Via Canyon Village en Norris rijden we richting Old Faithfull. Prachtige vergezichten met de strak blauwe lucht weerspiegeld in het water van de rivieren, de groene dennen met een wit laagje overdekt en dan ook nog de witte wolken stoom die overal uit het landschap opstijgen.

De stoom bevriest op de omliggende bomen

Vlak voorbij Norris komt een grote wolk stoom over de weg geblazen en ruiken we de zwavel. Tussen de aangevroren bomen door komt de zon door de stoom heen in een oogverblindend hemels wit en even verdwijnt de blauwe hemel achter het witte gordijn.

Old Faithfull is de naam van het wereldberoemde fenomeen dat met een redelijke nauwkeurigheid van eens per 90 minuten (+/- 10 minuten) verandert van een rookpluimpje in een spuitende geiser. In een grote halve cirkel er om heen zijn banken opgesteld. Binnen in het Visitors Center staan borden met de verwachte volgende spuittijd. Zo'n kwartier voor spuittijd beginnen de banken zich te vullen en kan het circus beginnen. Vlak voor aanvang neemt de geiser gas terug en laat nog nauwelijks iets van zich zien. Dan komen de waterkolommen en spuit het kokende water tot grote hoogte in de lucht. Een grote witte kolom van stoom stijgt op en wordt uiteengerukt door de wind. Er bestaan grote en kleine voorstellingen, zonder garanties. Achter de geiser ligt een heuvel en als je de voorstelling nogmaals wilt zien kan je de verwachte anderhalf uur wachttijd (check de volgende aanvangstijd op de borden) overbruggen door hier naar boven te lopen en een comfortabele zitplaats te reserveren op bijvoorbeeld een omgevallen boom. Voor de tweede voorstelling heb je dan een prachtig uitzicht van boven af.

Voostelling van Old Faithfull

Old Faithfull Inn

Het decor op de achtergrond wordt nu gevormd door de Old Faithfull Inn. Een geweldig en geweldig groot en hoog geheel houten gebouw wat je zeker van binnen moet zien. Een enorme stenen zuil vormt de schoorsteen van de openhaard. Verder zijn er natuurlijk de nodige souvenirswinkels en zolang je maar niet iets echts gezonds wil eten is hier van alles te krijgen.
In het gebied rondom de Old Faithfull geiser zijn verder de nodige paden aangelegd tussen de overige heetwaterpoelen en "geisertjes". Natuurlijk. Het is een soort van circus. Maar om Old Faithfull af te doen als "Just Fun" gaat toch voorbij aan de geweldige natuur die hier aan ons wordt gepresenteerd en die bovendien ook nog eens in hapklare regelmatige brokken aan ons wordt voorgeschoteld.
We moeten via dezelfde route terugrijden omdat het traject Old Faithfull - West Thumb is afgesloten. We rijden weer over de goudbruine hoogvlaktes, langs stroomversnellingen, watervallen en witte stoombronnen. We zien weer verschillende bisons, dichtbij (file) en veraf. In de verte liggen weer de prachtige met verse sneeuw bedekte hoge bergtoppen. 

Twee dagen. Het is te doen en de korte tijd hier doorgebracht levert een erfenis van levenslange herinneringen aan een fantastisch stuk natuur, door de Amerikanen in bescherming genomen in Yellowstone National Park.

Zaterdag 14 september 2014

Kuddes met bizons in de Lamar Valley

We zijn van plan vandaag Yellowstone te verlaten via de Northeast Entrance. Het is schitterend helder weer en we kunnen nu genieten van de vergezichten waar we de vorige keer over de Dunrave Pass in de mist reden. We zien nu werkelijk overal bizons lopen en het valt nu niet mee op de vele pullouts een plekje te vinden voor onze lange camper. Voordat we bij Tower-Roosevelt aankomen is er nog een prachtige gezicht over de Canyon of the Yellowstone River. Ook hier een geweldige kloof die we de vorige keer volkomen gemist hebben.

Pronghorn

Een gedenkwaardig afscheid aan Yellowstone begint pas nadat we zijn afgeslagen naar de Northeast Entrance en door de Lamar Valley rijden. Een grote vallei aan weerszijden omgeven door bergen. De vlakte wordt bevolkt door meerdere kuddes met bizons. Plotseling zien we in het golvende landschap links van ons een pronghorn, een soort Noordamerikaanse antilope. We duiken met de camper aan de overzijde van de weg bijna de berm in en rennen achter een heuveltje langs, uit het zicht van de pronghorn, in zijn richting. We kunnen nog wat dichterbij komen en door de telelens zien we nu duidelijk het twee kleuren bruin gestreepte lijf en de lange smalle hoorns. Een amerikaans echtpaar vertelt ons dat er achter de volgende heuvel nog veel meer pronghorns te zien zijn en bovendien dat zij tien minuten geleden getuigen waren van twee wolven die de jacht hadden ingezet op een pronghorn. Wauw. De wolven zijn natuurlijk al lang verdwenen, maar als we voorzichtig ons hoofd uitsteken boven de heuvel zien we inderdaad beneden ons nog eens vijf pronghorns aan het grazen. Met enige regelmaat kijken ze op om te zien of de kust nog veilig is. Heel in de verte zien we op een heuvelrug nog een aantal van deze mooie beesten staan.
Met het geweldige gevoel zelfs ook de pronghorn gezien te hebben verlaten we Yellowstone National Park, maar nog niet de Rocky Mountains.

Uitzicht vanaf de Beartooth All-American Road

We hadden wel gezien dat de Highway 212 East werd afgeraden voor voertuigen boven de 40 foot, maar nu wordt pas duidelijk waarom. We steken een enorme bergkam over via flinke haarspeldbochten. We komen nu zo hoog dat er ook geen bomen meer groeien en bovendien ligt hier ook nog aardig wat sneeuw. Een geweldige scenic route, deze Beartooth All-American Road. Dat het echt hoog is blijkt bij het passeren van een bord op het hoogste punt van de pas: 10940 foot, iets meer dan 3300 meter! Ik geloof niet ooit zo hoog gereden te hebben met een auto.
We laten het geweldig uitgezicht op de omhoog kronkelende weg met in de verte de majestueuze besneeuwde bergtoppen achter ons en storten ons in de afdaling. Onderweg passeren we het bord dat aangeeft dat we nu de staat van Montana inrijden. Na nog eens 432 bochten begint het langzaam aan vlakker te worden. Geen bizons meer maar grasvlaktes met koeien en paarden, precies zoals we ons Montana voorstellen. 
Het boodschappen doen is er vandaag een beetje bij in geschoten. In Billings gaan we lekker uit eten bij een Mexicaan voordat we ons plaatsje opzoeken op de camping.

Ga naar deel 1 - Van San Francisco via Sacramento en Reno naar Elko
Ga naar deel 5 - Billings en Sheridan

Amerika camperreis deel 3 - Grand Teton National Park

Grand Teton National Park

Maandag 8 september 2014

Vandaag vanaf de grote vlaktes omringt door lagere bergen in Idaho naar de Rocky Mountains in Wyoming. Het spelletje voor vandaag is: Wie ziet het eerst in de verte de Rockies? We hebben al weer verscheidene hoogvlaktes gehad maar hebben Idaho Falls nog niet eens bereikt als ineens in de verte onmiskenbeer een bergketen zich aftekent tegen de horizon met als duidelijke uitschieter de grillige, puntige vorm van de Grand Teton herself. (Het zal wel vrouwelijk zijn. Teton komt niet van tieten maar schijnt uit het Frans te komen met de betekenis tepel. 't Is maar dat je 't weet). Een beetje rekenen leert ons dat de bergen hemelsbreed nog minstens 100 kilometer van ons verwijderd moeten zijn. We hebben nog wel even te gaan. We nemen de kortste weg over de Teton pas, 2570 meter hoog en aan de andere kant hebben we een mooi uitzicht op het dal van Grand Teton National Park. Eenmaal beneden rijden we door het leuke stadje Jackson Hole en brengen een bezoek aan het Visitors Center.

Visitors Center in Jackson Hole

Kan nooit kwaad wat informatie in te winnen en wat folders mee te nemen. We rijden verder noordwaarts door het dal en genieten nu al van de geweldige aanblik op de bergketen van de Grand Teton. We moeten nog voorbij Jackson Lake en gaan met onze jaarpas door de ingang van het Grand Teton National Park. We hebben twee nachten gereserveerd in het Colter Bay Village RV park. Maar goed dat we een reservering hebben, want het park is vol. Het regent een beetje en we hopen maar dat dit niet het einde betekent van het mooie weer. We kijken in de folders, maken onze plannen voor morgen en gaan bijtijds naar bed.

Dinsdag 9 september 2014

A Grand day for the Grand Teton National Park

Of ook: 

Grand Teton National Park in one Grand day.

's Morgens vroeg over het water van Colters Bay

Het is gelukkig nog steeds prachtig weer en om acht uur rijden we weg van onze kampeerplaats. Eerst maar even naar het water van Colters Bay gereden. De zon schijnt vanuit het oosten over ons heen om de bergketen van de Grand Teton in een prachtige ochtendgloed te zetten. Met de weerspiegeling  in het water van de Colter Bay lijkt het al vast een dag die niet meer stuk kan.
Juist met de zon zo op de bergketen lijkt het ons de juiste route om zo dicht mogelijk bij de bergen en het water te blijven. Dus de route over Teton Park Road. We stoppen nog een paar keer om te genieten van de prachtige aanblik van de ochtendzon op de bergen. De Jackson Lake Dam maakt het ons ineens duidelijk dat Jackson Lake dus een stuwmeer is. 
Bij de North Jenny Lake Junction slaan we rechtsaf. Het tweede gedeelte van deze weg is eenrichting verkeer en we blokkeren prompt de weg voor al onze achterliggers als we in de bossen naast de weg ons eerste hert spotten. (Elk of deer? We weten het nog even niet). 
Na nog een paar mooie uitzichtpunten verlaten we het National Park. We willen naar Teton Village, maar de korte route langs de westzijde van het dal is helaas echt gesloten voor RV's (Recreational Vehicles, ofwel campers). We moeten dus helemaal omrijden via Jackson en dat doen we dus maar. Vanuit Jackson richting Wilson en vlak na de brug over de Snake River afslaan naar het Noorden, richting Teton Village waar we weer gratis kunnen parkeren vlakbij de Aerial Tram.

De kabelbaan vanaf Teton Village

We gaan met de grote kabelbaan naar boven. Vergeet niet uit een van de folders de kortingbon te halen. Scheelt toch 5$ per persoon. Boven op 3185 meter hoogte is het inmiddels een beetje bewolkt en de harde wind maakt het wel erg fris. Het uitzicht is wel aardig richting de Grand Teton en het dal dat nu grotendeels in de schaduw ligt. Je kunt er wandelingen maken van verschilende lengte. Wij beperken ons tot een kleine afdaling in de wetenschap dat we ook weer omhoog moeten. En dat op deze hoogte...
Eenmaal weer beneden rijden we terug naar Jackson waar we in het Visitors Center proberen voor de volgende morgen een horseback ride te boeken. Helaas. In Colter Bay Village is het seizoen voorbij en in Jackson Lake Lodge doen ze het niet voor twee personen. Hopen dat het verderop in de vakantie nog lukt.
Gisteren toen we over de 89 richting het Noorden gingen dachten we heel in de

Eland (Mooze)

verte bisons gezien te hebben. Nu we weer in de middag op weg gaan besluiten we dan maar een eindje om te rijden, vanaf de Gros Ventre Junction via Kelly en de Antelope Flats Road. Nou, daar hebben we geen spijt van gekregen! Al een eindje verderop hebben zich een hoop mensen verzameld die kennelijk wat spotten aan de overzijde van de Gros Ventre River. En jawel. Kamera's op scherp. Aan de overzijde loopt tussen het struikgewas een mannetjes eland. Af en toe spotten we ook een een vrouwtje en een jonkie. Vermakelijk hoe tientallen mensen, waaronder wijzelf, zich heen en weer verplaatsen om weer een glimp op te vangen.

Wilde bizons op de Antelope Flats

Voorbij Kelly is het helemaal raak. Er staan al een hoop auto's zo maar in de berm en dit maal gaat het om bizons, in Amerika dus ook wel buffalo's genoemd. Een hele kudde. Ze zijn aan het grazen aan de rechterzijde van de weg maar de eersten begeven zich al op de weg en beginnen deze over te steken. We zitten we zeker een half uur te kijken naar al deze taferelen. De grootste mannetjes maken een grommend geluid en zorgen er kennelijk voor, met af en toe wat extra duwwerk, om de gehele kudde aan de andere kant van de weg te krijgen. De kudde graast daar rustig verder afstekend tegen het decor van de in de verte gelegen bergen van de Grand Teton en de inmiddels al lager aan de hemel staande zon. Wat een ervaring.
Eenmaal terug op de hoofdweg besluiten we deze even naar het zuiden te

Wapiti hert (elk)

volgen om snel af te kunnen slaan naar de ingang van het park waar we deze vanmorgen verlaten hebben. Niet veel verder staan er weer een hoop auto's stil en zijn we benieuwd wat ons dat dit keer zal brengen. In de verte tegen de bosrand is een kudde elks (wapiti herten) aan het grazen. Niet te ver om toch via de telelens het machtige gewei van het mannetje goed te kunnen zien.
De zon begint inmiddels aan zijn afdaling achter de bergen, hier aan daar nog te voorschijn komend tussen de verschillende bergtoppen door. De verdwaalde wolken, de bergen afstekend tegen de nu roodgloeiende hemel bezorgen ons een afscheid van een dag om nooit meer te vergeten!

Zonsondergang in Grand Teton National Park

Ga naar deel 1 - Van San Francisco via Sacramento en Reno naar Elko
Ga naar deel 4 - Yellowstone National Park

Amerika camperreis deel 2 - Craters of the moon

Een verslag van een fantastische reis met de camper van San Francisco naar Denver, via o.a. Yellowstone National Park.
Deel 2 gaat over de reis vanaf Elko en het bezoek aan het National Park Craters Of The Moon.

Zaterdag 6 september 2014 (vervolg)

Vandaag gaan we op weg naar Craters of the Moon, maar voor we daar zijn is het eerst weer uren rijden door de Noord-Amerikaanse woestijnen van Nevada.

Snake River Canyon

Onderweg komen we door het mooie stadje Twin Falls. Moet iets met twee watervallen van doen hebben. Van te voren had ik gelukkig al gezien dat de Shoshone Falls echt de moeite waard zijn om voor om te rijden en het is inderdaad een prachtige plek. Een canyon met enorme rotspartijen waar heel veel water over naar beneden kan vallen. Maar het is september en er is al geruime tijd een behoorlijke droogte.
De fantastisch grote

Shoshone Falls without water

watervallen zijn nu dan ook beperkt tot een paar kleintjes in plaats van de enorme brede waterval die ze zelf graag vergelijken met de Niagara Falls. In ieder geval vandaag wat overdreven maar toch wel een bijzonder mooie plek.

Als we verder rijden, nu door de staat Idaho, begint het landschap te veranderen. De hoge bergen verschuiven naar de achtergrond, er komen weer meer koeien en ook grasland en iets van graan wat al geoogst is. Dan wordt het landschap ineens weer ruiger en beginnen we in de buurt te komen van het National Park Craters of the Moon. Een zeer apart landschap gevormd door lava. Veel zwart en zeer ruw. Morgen gaan we het van dichtbij zien. Vandaag rijden we er aan voorbij naar Arco waar we overnachten op de KOA camping. In het laatste zonnetje doen we ons tegoed aan een voorafje: nacho chips met guacamole en witte wijn uit een 'klein' pak, vandaag gekocht in de supermarkt. Vijf liter Chardonnay...

National Park Craters Of The Moon

Zondag 7 september 2014
Craters of the Moon National Park.
We gaan eerst naar het Visitors Center om informatie in te winnen. Er wordt ons gevraagd of we sinds 2005 nog in andere grotten zijn geweest met het oog op besmetting van de vleermuizen die  hier wonen.
Astronauten hebben in Craters of the Moon vroeger geoefend omdat gedacht werd dat het oppervlak van de maand er soortgelijk zou uitzien. Het is een behoorlijk uitgebreid gebied met lava aan de oppervlakte, in allerlei vormen. De lava blijkt niet afkomst van een grote eruptie van een vulkaan maar is van 15.000 tot 2000 jaar geleden komen opborrelen uit de grond. Zelfs de grote kegelvormige berg in de verte die lijkt op een vulkaan is het niet. Hij is gewoon omhoog gedrukt vanuit de aarde.

Big Craters

In het park is een grote cirkelvormige verkeersroute gemaakt, ook voor onze camper geen probleem. Overal goede parkeerplaatsen. De ronde is eenrichtingverkeer dus de volgorde van wat we zullen gaan zien ligt ook grotendeels vast. Vanaf parkeerplaats nummer 5 maken we een wandeling naar de Big Craters. Je loopt over de rand van wat ooit een vulkaan uitloop was, maar het is allemaal niet meer actief. Wel mooie uitzichten vanaf de kraterrand.

Prima wegen en wandelpaden

Aan de zuidkant van de "loop" nemen we de weg naar parkeerplaats 6 om vandaar af de Broken Top trail te gaan doen, een goed uur lopen in een behoorlijke hitte door de felle zon rond het middaguur. Met de kale lava velden om ons heen lopen we hier verrassend genoeg eerst tussen de bomen door. Er is een mooi uitzicht over de vlaktes vanaf de Big Sink Overlook. Aan de ander kant van de berg waar we omheen lopen wordt het weer kaler en bereiken we de Buffalo Caves. Voor de echte waaghalzen onder ons kan je hier naar binnenkruipen. Binnen schijn je weer te

Gestolde lava

kunnen staan, maar dat kunnen we niet bevestigen. Terug in de camper kunnen we even bijkomen en  wordt het voordeel van de camper weer bevestigd: een koelkast en alles wat we nodig hebben voor de lunch. 
We rijden terug naar de "loop" en pakken de volgende afslag naar de parkeerplaats 7. Vandaar lopen we over schitterend aangelegde paden eerst naar de Indian Tunnel, een grot waar vroeger ondergronds de lava heeft gestroomd. Je kunt er redelijk makkelijk in en een eindje lopen. Het eindigt weer met een gat in het dak en ook onderweg kunnen we een paar keer de lucht zien. Niet verschrikkelijk spectaculair maar toch wel aardig. We lopen

Ingang van de grot

weer terug en pakken nu de andere afslag, eerst naar de Boy Scout Cave. Ook hier moet je bukken om binnen te komen dus gaan we maar kijken bij de Beauty Cave. Waar die naam vandaan komt is niet bekend maar je met je best doen niet te vallen en er minder mooi uit te komen dan dat je de grot in ging. Een sterke zaklamp is hier zeker een aanrader om binnen nog iets te kunnen zien en in de grot is het behoorlijk fris, buiten is het nog echt warm. De paden over de ruwe lava zijn geweldig aangelegd, je kan er vaak zelfs nog overeen met een rolstoel. Terug naar de "loop" en weer richting de ingang. Laat je niet in met vermoeidheid en de gedachte het allemaal wel gezien te hebben. Neem de afslag naar de Devils Orchard - 100 jaar terug dacht men dat het echt "duivels terrein was" - en wandel de fantastisch mooie trail tussen grote lava blokken, struikjes en dode bomen die macaber afsteken tegen de blauwe lucht. Een waardige afsluiting van een fantastisch Nationaal Park.

Devils Orchard

Ga naar deel 1 - Van San Francisco via Sacramento en Reno naar Elko
Ga naar deel 3 - Grand Teton National Park